Heemstede-Aerdenhout

Station Heemstede-Aerdenhout  is onderdeel van

Een verzameling van vijftig stations die een representatief beeld geeft van het gebouwenbezit van de Nederlandse Spoorwegen en ProRail. Het gaat om bijzondere gebouwen, stuk voor stuk met architectonisch unieke kenmerken, die de moeite waard zijn om te behouden. De uitraling van en aandacht voor De Collectie straalt ook af op alle andere Nederlandse stations, niet onderdeel van deze verzameling van vijftig

. Op basis van de afspraken tussen NS en ProRail is op dit station een cultuurhistorische

Een onderzoek waarmee de cultuurhistorische betekenis van een station en zijn omgeving inzichtelijk wordt gemaakt. Het dient voor de spoorse partijen als vertrekpunt voor verdere planvorming in en rond het station.

van toepassing. Lees onderstaand de algemene omschrijving van het station uit de publicatie

Een verzameling van vijftig stations die een representatief beeld geeft van het gebouwenbezit van de Nederlandse Spoorwegen en ProRail. Het gaat om bijzondere gebouwen, stuk voor stuk met architectonisch unieke kenmerken, die de moeite waard zijn om te behouden. De uitraling van en aandacht voor De Collectie straalt ook af op alle andere Nederlandse stations, niet onderdeel van deze verzameling van vijftig

van 2008.

Station Heemstede-Aerdenhout bedient twee afzonderlijke dorpen. Oorspronkelijk bestond het station uit twee aparte gebouwen aan weerszijden van het spoor, die elk een van de dorpen ontsloten. Deze werden in 1958 vervangen door een nieuw station naar ontwerp van stationsarchitect K. van der Gaast. Aanleiding voor vervanging was de complexe situatie die in de jaren vijftig was ontstaan door de kruising van de

Tot het spoorbaan behoren de rails en de direct omliggende infrastructuur van spoorsloten, hekwerk, schakelkasten, spoordijk, afschermingen en geluidsschermen. Ook reserveringen voor toekomstige ontwikkeling, rangeerterreinen en civiele kunstwerken worden tot de spoorbaan gerekend.

en een grote weg. Door de

Tot het spoorbaan behoren de rails en de direct omliggende infrastructuur van spoorsloten, hekwerk, schakelkasten, spoordijk, afschermingen en geluidsschermen. Ook reserveringen voor toekomstige ontwikkeling, rangeerterreinen en civiele kunstwerken worden tot de spoorbaan gerekend.

te verhogen, werd het probleem opgelost en kon het wegverkeer voortaan ongehinderd doorrijden. Het ontwerp voor het station van Heemstede-Aerdenhout kwam hoofdzakelijk voort uit deze nieuwe stedenbouwkundige situatie.

De oplossing voor het ontstane hoogteverschil tussen straat en spoor vond Van der Gaast in het ontwerp van een van de allereerste viaductstations. De belangrijkste voorzieningen zoals de ontvangsthal, de kaartverkoop, de kaartcontrole en een cafetaria werden onder de

Tot het spoorbaan behoren de rails en de direct omliggende infrastructuur van spoorsloten, hekwerk, schakelkasten, spoordijk, afschermingen en geluidsschermen. Ook reserveringen voor toekomstige ontwikkeling, rangeerterreinen en civiele kunstwerken worden tot de spoorbaan gerekend.

geschoven. De overdekte perrons waren

Een van de vier kernwaarden van het Spoorbeeld. Andere kernwaarden zijn menselijk, vertrouwd en karakteristiek.

vanuit de ontvangsthal. Twee tegenover elkaar gelegen trappenhuizen leidden enerzijds naar het perron richting Haarlem, anderzijds naar het perron richting Leiden. Zowel de trappenhuizen als de wachtkamers waren aan weerszijden van de sporen ondergebracht in twee rechthoekige volumes, die als het ware half in het viaduct werden geschoven. Deze uitstekende volumes, gedecoreerd met tegelstrips met opvallende witte noppen, bepalen met name de architectonische uitstraling van het gebouw en geven het, ondanks het feit dat het grootste deel van het station onder de

Tot het spoorbaan behoren de rails en de direct omliggende infrastructuur van spoorsloten, hekwerk, schakelkasten, spoordijk, afschermingen en geluidsschermen. Ook reserveringen voor toekomstige ontwikkeling, rangeerterreinen en civiele kunstwerken worden tot de spoorbaan gerekend.

verstopt ligt, toch enige vorm van monumentaliteit. Het viaductstation kreeg zowel aan de oost- als aan de westzijde een identieke behandeling. Het geheel vormt een strakke, evenwichtige compositie: vanaf de straatzijde gezien de dozen in het midden en aan beide zijden hierop aansluitend de perrons met hun transparante windschermen en luifels. Helaas is door de toevoeging van extra volumes voor commerciële doeleinden en de plaatsing van transparant blauwe liftschachten aan weerszijden van het gebouw de soberheid en eenvoud van het oorspronkelijke ontwerp enigszins tenietgedaan, maar gelukkig niet onherroepelijk.